Στην ουσία αποτελεί το ελεύθερο παιχνίδι στο οποίο συνδυάζονται η χρήση των αισθήσεων (αφή, όσφρηση, όραση και ακοή) μαζί με την ανάπτυξη των κινητικών και γνωστικών δεξιοτήτων του παιδιού. Το συγκεκριμένο παιχνίδι το κάνει να εξερευνήσει και να αξιοποιήσει τις δεξιότητές του για την επίλυση συγκεκριμένων “προβλημάτων”, να παρατηρήσει, να υπολογίσει, να δοκιμάσει ιδέες, να συνεργαστεί και άλλα πολλά.

Στη δική μας εποχή, δεν είχαμε ανάγκη αυτών των ερεθισμάτων μιας και βρισκόμασταν πολλές ώρες έξω, παίζοντας κι εξερευνώντας με φίλους. Στις μέρες μας όμως, τα παιδιά στερούνται απτικών ερεθισμάτων, συνεργατικότητας, κλπ, με αποτέλεσμα πχ. να μην μπορούν να κόψουν με το ψαλίδι ή να γράψουν με το μολύβι για ώρα, μιας και δεν έχουν εξασκηθεί όπως θα έπρεπε οι συγκεκριμένοι μύες. Είναι συνήθως κλεισμένα για ώρες μέσα στο σπίτι και ακόμη και το παιχνίδι τους γίνεται μέσω μιας συσκευής. Πώς περιμένουμε λοιπόν στο μέλλον να μπορέσουν να συνεργαστούν ως ενήλικες, όταν ως παιδιά έχουν απομονωθεί;

Εισάγοντας τ’ αγγλικά στο παιχνίδι, τα παιδιά βιώνουν τη γλώσσα σαν τη μητρική τους, την απολαμβάνουν και πάνω απ’ όλα ΤΗ ΖΟΥΝ! Ούτε παπαγαλίζουν ξερούς κανόνες γραμματικής ούτε λίστες λεξιλογίου! Απλά επικοινωνούν ανεμπόδιστα!